شعر - داستان- خاطره
دل آنان که رفت ، رفت
گل پیچک رفت سوی درخت
نشست و گفت ای که تو رعنا و سرسبزی
من همه ساله میمیرم و تو پا برجایی
من همه ساله نوام و تو همان قدیمی
گفتش هر نقش نو که میزنی
مپندار هنر ز نو شدن است و بس
آنچه که در این دوران سپری شده بر من
خاطرات همه مردمان این شهر است
تو چه داری خاطره در یاد
گفتش پیچک نحیف
من همه لحظات گذراندم به خوشی
وقت رفتن همه را
میسپارم به روز سرنوشت
چشم گشودم به جهان
خوشی تازه ای ز سر خواهم گرفت
بعد آن روز هر دو در حسرت یک لحظه هم
درخت در حسرت لحظه خوشی های دل انگیز
پیچک کم سن در آرزوی خاطره های به یاد ماندنی.
نظرات شما عزیزان:
به وبلاگ من خوش آمدید.
