شعر - داستان- خاطره
شعر مینویسم اما شعرم شعر تن پوشی است
اینجا همه در فکر جیب خودند
اینجا همه مثل سردی کوهستانند
کسی به فکر فردای بهاری نیست
آماده برای ماندن سرما در شهرند
اینجا کسی از بهار دل خوشی ندارد
زمستان رئیس قبیله است
مردمان این شهر همه در طلسم سرما
روحشان سردو قلبشان یخ
مینگرند – می نوشند- می خوابند
اما چه سود
سرما همه را بی اثر کرده
ترس
ترس
ترس
همه وجودشان را اسیر کرده
می ترسند
می بُرند
می شکنند
اما نمی دانند چرا؟ چرا؟
دلشان هوای بهار کرده
روحشان زخمی از سردی دل چرکین زمستان
طلسم شکسته خواهد شد روزی؟
نظرات شما عزیزان:
به وبلاگ من خوش آمدید.
